Akwarele Stefana Gierowskiego należą do najświetniejszych osiągnięć sztuki polskiej po 1958 roku. Każda kolejna dekada wnosiła do nich własny klimat i nowe rozwiązania formalne. Lata 60. – olśniewające struktury malarstwa materii i przestrzenne, kosmiczne efekty abstrakcji postmalarskiej. Lata 70. – czyste kolory triady i symetryczne podziały płaszczyzn. Lata 80. – antynomie, napięcia i eschatologię. Lata 90. – lirykę i spontaniczny gest.

Prace na papierach wielkiego mistrza polskiego malarstwa to przede wszystkich radość dla widza. Żadna akwarela nie ma tytułu, żadna nie jest numerowana cyframi rzymskimi, tak jak obrazy olejne. Ale zdarza się, że niektóre mają... dedykacje. Tak jak ta poniżej:

„Pani Marcie zamiast kolacji dla zabawy
S. Gierowski 97 r.”

Zabawa, żart, dowcip aż iskrzą w tych pracach. Wiadomo, że malarstwo Gierowskiego to kolor i przestrzeń, napięcie i balans. Należy do tego dodać cechy duchowe: iście stoicką równowagę i poczucie humoru Autora. Farby wodne to poważna sztuka i osobny gatunek, który daje zupełnie inne możliwości niż pracochłonna technika olejna – świeżość i czystość wyrazu. Artysta ceni go wysoko i ubolewa nad tym, że jest on u nas niedoceniany przez muzealników, krytyków sztuki i kolekcjonerów. Liczymy na to, że wystawa Zderzaku co nieco zmieni w tej materii...

Stefan Gierowski Bez tytułu, akwarela, papier, 60 x 50 cm, 1978

Stefan Gierowski Bez tytułu, akwarela, papier, 51 x 37 cm, 1979

Stefan Gierowski Bez tytułu, akwarela, papier, 55,6 x 38 cm, 1994

 PLAKAT

WIDOK WYSTAWY