Nie dosyć, że kalectwo, to w dodatku wieczność

Jarosław Modzelewski ur. w 1955 roku. W latach 1975-80 studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Mieszka i pracuje w Warszawie. Stale współpracuje z Galerią Zderzak.

Ważniejsze wystawy indywidualne:
1983 Kilka szkiców i obraz, Pracownia Dziekanka, Warszawa
1987 Mam 32 lata i mieszkam w Warszawie, SARP, Warszawa
1989 Tato! rączki to ludziki! Tato! rączki to armatki!, Galeria Zderzak
1990 Moje obrazy w Białymstoku, Muzeum Okręgowe, Białystok
1992 Samotność człowieka wobec wykonywanych czynności w ujęciu plastycznym, Galeria Zderzak
Galeria na Mazowieckiej, ZPAP, Warszawa
1994 Nadzieja jako wynik uporczywego trwania w smutku i samotności, Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski, Warszawa; Państwowa Galeria Sztuki, Sopot;
BWA, Katowice
1983-1993 Udział w wystawach i wystąpieniach GRUPPY.

Jarosław Modzelewski pokazuje w Zderzaku swoje nowe obrazy, powstałe od sierpnia do listopada 1994 roku.

To, co składa się na dzieło Jarosława Modzelewskiego może być poczytane za kwintesencję malarstwa dnia dzisiejszego: uproszczony przekaz będący wyraźnym przesłaniem skierowanym do widza, jest inteligentnie skonstruowanym moralitetem, którego kompozycja i sposób malowania dalekie są jednak od moralizatorstwa.
Ryszard Ziarkiewicz, wstęp do katalogu wystawy
„Nadzieja jako wynik uporczywego trwania w smutku i samotności”

Malarstwo Jarosława Modzelewskiego jest też rzadkim dziś malarstwem poddanym rygorowi intelektu, temu, co czyni je spójnym, całościowym, co dąży do syntezy jak najobszerniejszych regionów artystycznej i umysłowej aktywności człowieka, i temu, co szlachetnie upraszcza, porządkuje rzeczywistość, nie gubiąc przy tym jej cech oryginalnych. Zdaje się, że o taki intelektualizm w malarstwie upominał się Andrzej Wróblewski.

ARTYKUŁY I RECENZJE:

KATALOG:

ZDJĘCIA: