Urodziła się w 1913 roku w Sosnowcu. Studiowała prawo na Uniwersytecie Wileńskim (przez rok), a w roku 1933 zaczęła studia w Prywatnej Szkole Malarskiej Alfreda Terleckiego w Krakowie. W latach 1934-1939 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Władysława Jarockiego, Stefana Filipkiewicza i Ignacego Pieńkowskiego. W okresie studiów związała się z lewicową młodzieżą akademicką, m.in. z członkami Grupy Krakowskiej, należała do Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom i Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych, była członkiem Stronnictwa Demokratycznego i Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. Lata wojny spędziła w Krakowie, pracując m.in. w Kawiarni Plastyków i (w 1944) w Zakładach Graficznych B-ci Zielińskich. Po 1945 roku związana była z Grupą Młodych Plastyków i Klubem Artystów, od roku 1957 z Grupą Krakowską. Uczestniczyła w wystawach Grupy Zagłębie (1957 i 1967 rok). Kilkakrotnie wyjeżdżała za granicę, po raz pierwszy w roku 1956 do Paryża. Przez kilka lat pracowała jako scenograf w teatrze lalkowym w Opolu. Zmarła w 2003 roku w Krakowie.
Klasyk polskiego modernizmu. Prekursorka malarstwa materii. Od lat 50-tych stosowała technikę enkaustyki, która nadawała materii jej obrazów niepowtarzalny wyraz. Wierna językowi abstrakcji. Tworzyła obrazy, w których „kosmicznej” energii i niepokojowi towarzyszy swoista logika i harmonia struktur. W 2001 roku otrzymała nagrodę im. Jana Cybisa.
