Klasyk polskiej nowoczesności, przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej. Urodził się 21 maja 1925 roku w Częstochowie. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza, a także historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1961 r. był profesorem warszawskiej ASP, gdzie prowadził pracownię, która wychowała wielu znakomitych malarzy. W latach 1957-61 współpracował z M. Boguszem w Galerii Krzywe Koła. W latach osiemdziesiątych związany z kręgiem „kultury niezależnej”.
W pierwszym, figuratywnym okresie twórczości Stefana Gierowskiego, w jego malarstwie widoczny jest wpływ postkubistycznej rytmizacji formy oraz uproszczeń zaczerpniętych z kręgu sztuki naiwnej. Około 1957 głównym obszarem zainteresowań artysty staje się malarstwo niefiguratywne. Obrazy tytułowane są kolejnymi cyframi rzymskimi. Twórczość Gierowskiego wyróżniają zharmonizowane barwy, podstawowe kształty geometryczne i intensywne kolory. W 1980 roku otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa.
Stefan Gierowski opowiada o akwarelach przy okazji wystawy „Pani Marcie zamiast kolacji”
