JURIJ ALEKSANDROWICZ LEJDERMAN

/…/
Być może trzeba zwrócić uwagę na naruszenie rysunku wzoru tkaniny, które widać wzdłuż szwów ubrania. Na szwie zachodzi sytuacja, w której jednorodne uporządkowanie wzoru jak gdyby zderza się samo ze sobą: wzory, które są zwrócone ku sobie plecami – rozchodzą się. Jednakże można również postulować ruch odwrotny: wzór dochodzi do poszczególnego szwu i zachowuje swe jednorodne uporządkowanie na niekończącej się serii egzemplarzy tej samej odzieży z takiej samej tkaniny. Tak czy inaczej, porządek „artystyczności” został tuprześcignięty przez wyższy porządek projektowania i kroju – odpowiednio do pleców, ramion i bioder. Produkcja wyrobu przez swą wewnętrzną współzależność, skrojenie właśnie i dopasowanie – przewyższa jednorodną artystyczność materiału. Zewnętrzna artystyczność i wewnętrzne, technologiczne skrojenie okazują się być tutaj zwrócone ku sobie plecami, tworząc dostatecznie naprężoną parę myślową, wzdłuż której – wzdłuż szwu – może „estetycznie pouczająco” przebiegać nasza uwaga.

/…/
Im bardziej obijamy się o sensy urządzone, tym więcej pojawia się wokół niewbudowanych. Przy bliższym oglądzie okazuje się, że sieci interpretacyjne są bardziej zgniłe, niż to wcześniej zakładano. Wraz z tym jak rozplątujemy interpretacyjne zapętlenia, zapadamy się coraz głębiej w niewbudowanie. Rzeczywistość zaczyna się wydawać siecią nieprzystojnych dwuznaczności, które należy odgadnąć, uwarunkować i umocnić. Stwierdzamy; że jesteśmy pogrążeni w nieczystościach sensowych i – z nadzieją zwracamy się ku ustaleniom fachowców.

/…/
Niestety, okazuje się „że wychodząc ku bezsensowności jesteśmy podobni dzieciom, które zostały same na imieninach dziecinnych – i naraz nie wiedzą o czym mówić, czym się zająć, póki dorośli ich znów nie zorganizują proponując czytanie wierszy, urządzanie konkursów. Tak też i my, którzyśmy siebie rzucili w bezsensowność, nigdy nie mówimy o tym, co wzniosłe, bezsensowne, metafizyczne; mówimy rzadko o tym, co wzniosłe – artystyczne (…) natomiast z reguły „omawiamy” siebie nawzajem – jak dzieci wykrzywiamy się, stroimy miny i pokazujemy sobie języki.

KONSTANTIN EDUARDOWICZ ŁATYSZEW

Urodził się 11 maja 1966 w Moskwie. W 1983 ukończył Szkołę Plastyczną w dzielnicy Krasnopriesneńskiej, w 1988 – Moskiewską Szkołę Artystyczno-Przemysłową. Od 1989 należy do Zjednoczenia Młodych Plastyków i Historyków Sztuki przy Moskiewskim Oddziale Związku Plastyków RFSRR.Od roku 1986 pracuje w grupie Czempiony Mira. Grupa ta, oprócz twórczości malarskiej, uprawia działalność literacką, urządza koncerty, akcje, performance`y i zbiorowe wystąpienia. Prócz K. Łatyszewa należą tam: G. Abramiszwili, A. Jachin, B. Matrosow, I. Zajdel i K. Zwiezdoczietow.

Ważniejsze wystawy:
1986
„Giordano Bruno”, Czempiony Mira u D. Wróbla, Moskwa
„Wyżyna Środkoworosyjska”, wystawa wraz z koncertem rockowym, Dom Medyka, Moskwa
„Trębacze, odezwijcie się”, akcja, Moskwa
Koncert w namiocie wraz z grupą rockową „Laboratorium Domowe”, Dom Geologa, Moskwa
„Mięso i ananasy”, 1-dniowa wystawa 50-metrowej pracy zbiorowej, Dom Plastyka, Moskwa
„Anonimowa Twórczość” i „Praca na rozkaz”, wykład w kawiarni literackiej „Jarosławna”, Moskiewski Państwowy Instytut Pedagogiczny im. Lenina, Moskwa

1987
I Wystawa Klubu Awangardzistów, Moskwa; tamże Wystawa Czarno-Biała Czempionów Mira oraz akcje „Pokaz siły woli” i „Kino na brzuchu”
Seria akcji „Grafika Narodowa”: „Zwrot Wołgi ku Oceanowi Atlantyckiemu”, „Morze Szare”, „Wyprzedaż rzeczy W. Wołoszyna”, „Wycie skał”, „Pogrzeb”, „Spotkanie”, Moskwa
„Kubizm”, Klub Awangardzistów u D. Wróbla, Moskwa

1988
Festiwal „Assa”, Dom Kultury MELZ, Moskwa
„Łaźnie Sandunowskie”, Klub Awangardzistów w Łaźniach Sandunowa, Moskwa
II Wystawa Klubu Awangardzistów, Moskwa
„Labirynt”, Pałac Młodzieży, Moskwa
„Labirynt”, Warszawa i Katowice
18 Wszechzwiązkowa Wystawa Młodzieżowa, Maneż, Moskwa
„Nowi Rosjanie”, Warszawa
„Ejdos”, Pałac Młodzieży, Moskwa

1989
„Droga Sztuka”, Moskwa
Pokarz mody A. Michajłowskiej, Moskiewski Instytut Lotnictwa, Moskwa
„Do 33”, Pałac Młodzieży, Moskwa
„Nowa sztuka Moskwy”, Hamburg

SPIS PRAC

JURIJ A. LEJDERMAN:

1. Igrzyska Olimpijskie, 1989, tech. miesz., płyta pilś 200 x 120
2. Przeprawa Przewóz, 1989, lakier, płyta pilś. 120 x 200
3. – Bardzo chciałbym ją poznać.
Zaprosiłbym h na spacer.- Czy ona mieszka w Łabędzim?
– Nie, w Kurzym, ona mieszka w Kurzym Zaułku., 1987, oi.pł. 130 x 75
4. Difinizba – malutka półfaszystowska partia na Południu, 1989, oł. pł. 145 X 95
5. – Trup ojca
– Ileż nowego może przynieść ta wieść, gdy słuchy o straszliwej tragedii już lecą nad przestrzeniami Europy, 1989, tech. miesz. pł. 150 x 200
6. Wrzesień to maj powracający, 1988, tech. Miesz. pł. 125 x 170
7. Czarna Elza, 1988/89, obiekt
8. Drabinka, 1989, obiekt

KONSTANTIN E. ŁATYSZEW:
1. Borys Sawnikow, 1987, lakier, pł. 200 x 150
2. Śmierć Gagarina, 1987, lakier, płyta pilś. 120 x 405
3. Gra w golfa, 1987, lakier, płyta pilś. 120 x 202
4. Pinokio faszysta, 1988, akryl, ol. pł. 150 x 200
5. Cytat z Puszkina, 1988, ol. pł. 200 x 150
6. „The Bitches”, 1988, ol. pł. 150 x 100
7. Bez tytułu, 1988, lakier, płyta pilś. 150 x 240
8. Ostatni okrzyk niemieckiego lotnika, 1988, tech. miesz. pł. 150 x 200
9. Niebo i mięso, 1989, ol. pł. 180 x 160
10. Psss…, 1989, tech. miesz. pł. 60 x 80

Przekłady tekstów rosyjskich: Swietłana Jędrzejewska